Dit keer loopt het echter anders. Sartre staat niet op uit zijn graf om Laura streng toe te spreken, maar om zijn excuses aan te bieden. Sartre kan het niet langer aanzien. Hij moet iets rechtzetten. Hij voelt zich verantwoordelijk voor het losgeslagen individualisme. Wat volgt is een verfrissende brainwash en een onhandige maar oprechte poging tot engagement.
In Sartre zegt sorry snijdt Laura op een lichtvoetige manier grote thema’s aan. Mensen die komen om te denken, maakt zij aan het lachen en mensen die komen om te lachen, zet zij aan het denken. Sartre zegt sorry werd vanaf de première in 2011 lovend ontvangen door het publiek, pers en theaterjury’s, werd geselecteerd voor het Nederlands Theaterfestival en opende het Theaterfestival Vlaanderen 2011.
Vanwege het grote succes wordt Sartre zegt sorry nog steeds gespeeld. Wij brengen de voorstelling in de Maand van de Filososfie.
Delen