Twee heren zijn voor langere tijd tot elkaar veroordeeld omdat het Alpenchalet waarin zij zich bevinden door hevige sneeuwval geïsoleerd is geraakt. Door de situatie worden ze gedwongen elkaar beter te leren kennen, maar de taal blijkt een obstakel in het wederzijds begrip. Met onder meer poëzie, zang en een spontane pas de deux trachten de heren het gedwongen samenzijn draaglijk te houden. De kamer verlaten ze nooit. Hun gesprekstof bestaat uit zowel enorme trivialiteiten als intellectuele bespiegelingen.
Wigbolt Kruijver en Bert Bunschoten zijn als theatermakers en spelers opgegroeid in de traditie van het vervreemdend, absurdistisch toneel. Ook in hun eigen repertoire wordt het absurdisme nooit geschuwd. Met Het vermoeden van Poincaré brengen zij hun interpretatie van dit toneelgenre voor het voetlicht.
Delen